Eerste adres, als baby met pa en ma op een zolder etage in de d’ Aumariestraat te Scheveningen….
Via, eerst een poosje Landzijde bij Opa en Oma Roos in huis, een etage op de Regentesselaan, en een bouwvallig huisje naast een varkensstal op de Madepolderweg te Monster kwamen wij in een echt eigen huis terecht. Vlaardingen, de Röntgenstraat. Hier werd in 1971, Alan is dan 2 jaar, Alan ’s broer Maurice geboren. In 1973 gaat gezin Roos, naar Stadskanaal verhuizen.
Alan en Maurice zijn bijna niet meer verstaan, spreken bijna plat Gronings, dus snel weer wegwezen. In 1976 terug naar Den Haag.
Wij komen terecht op de Heliotrooplaan in Kijkduin, hier wordt in 1979 Alan’s zusje Cynthia geboren. Alan inmiddels 10 jaar, een voorbeeldig ventje op de lagere school, rustig, precies en netjes voor die leeftijd.
Het huisje wordt te klein, een nieuw adres, een groter huis, Duke Ellingtonstraat te Loosduinen (Den Haag).
Hier groeit hij verder op, goeie tijden, slechte tijden maken wij mee. Doch met z’n allen, steeds elkander steunend, ook de kinderen onderling, als wij het niet meer weten, komen wij er steeds weer uit. Alan volgt een horeca opleiding aan de Francios Vatel school. Alan krijgt verkering met z’n eerste meisje Virna, heel lang gaat dat goed en gezellig. Tot op zekere dag en dan is de liefde over, zullen we maar zeggen. Alan moet in militaire dienst, komt terecht bij van Heutz. Alan ontmoet een nieuwe vriendin Sara, een aardige meid, spontaan, gezellig, maar helaas ook deze relatie loopt op de klippen. In deze periode heeft Alan het erg moeilijk. Maar hij komt eruit samen met ons.
Alan maakt een start in het uitvaartwezen, hij begint als drager/ losse chauffeur bij de fa. Henning. Binnen korte tijd krijgt hij een vaste baan als, chauffeur/ algemeen medewerker bij deze firma. Hij heeft het erg naar z’n zin. Alles gaat weer goed, hij ontmoet Yvon, zij gaan samenwonen. Na verloop van tijd volgt weer een dip periode, gelukkig een hele korte en met behulp van maatschappelijk werk HTM komen wij er weer uit. Het gaat hem voor de wind, thuis, op z’n werk. Alan en Yvon bouwen samen iets moois op, ze kopen een mooi huis, lekker dicht bij ons in de buurt. Alan heeft altijd gezegd, nooit kinderen te willen, omdat deze wereld hen niets te bieden heeft. Toch stichten zij een soort gezinnetje, samen met de 2 poezen Kwik en Flupke, en later de 2 honden Bram en Chiel. Zonder kinderen toch een drukke boel en regelmatig oppas beurten voor pa en ma. Alan wordt uitvaartleider, promotie dus, auto en telefoon van de zaak en salarisverhoging.
Alan doet het perfect, dat zeggen alle collega’s, werkgever en ook vele klanten (zie brieven). Een gevoel van trots gaat door je heen als je hem voor een statie ziet lopen of bezig ziet, tijdens een uitvaart. Alan heeft het gemaakt, doet het uitstekend dankzij z’n eigen vredelievende, respectvolle, rustige en begripvolle karakter.